پنجاه هزار سال پیش، کم‌تر یا بیش‌تر، در عصر پارینه‌سنگی زبرین، نیاکان ما برجسته‌ترین پیش‌رفت‌ها را در تاریخ بشر آغاز کردند. پیش از آن، انسان یک گروه کوچک از پستان‌داران بزرگ محسوب می‌شد و پس از آن ذهن انسان قادر بود زمام امور جهان را در دست خود بگیرد. چه اتفاقی افتاد؟ شواهد باستان‌شناسی حاکی از آن است که در دوران پارینه‌سنگی، انسان یک توانایی بی‌سابقه پیدا کرد. این توانایی قوه‌ی تخیل انسان مدرن بود، که به آن‌ها قدرت ابداع مفاهیم تازه و ترکیب الگوهای ذهنی پویا و جدید می‌بخشید. نتایج این تغییر فوق‌العاده بود: انسان هنر، علم، مذهب، فرهنگ، ابزرهای پیچیده و زبان را تکوین بخشید.چگونه توانستیم به این چیزها دست یابیم؟ در این کتاب، برآمیزه‌ی مفهومی تمرکز می‌کنیم، یک توانایی بزرگ ذهنی که، در پیشرفته‌ترین صورت خود یعنی آمیزه‌ی «دو دامنه» ، به نیاکان ما دست برتر اعطا کرده و، خواهی نخواهی، ما را به آنچه امروز هستیم رساند. در این کتاب اصول آمیزه‌ی مفهومی، پویایی جذاب آن ، و نقش حیاتی آن را در این‌که چگونه می‌اندیشیم و چگونه زندگی می‌کنیم می‌کاویم. آمیزه‌ی مفهومی عمدتا در پشت صحنه عمل می‌کند. ما از پیچیدگی‌های پنهان آن آگاه نیستیم، همان‌گونه که از پیچیدگی‌های ادراک، مثلا، دیدن یک فنجان آبی آگاهی نداریم. آمیزه‌ی مفهومی، تقریبا به دور از دسترسی آگاهی، شبکه‌های وسیعی از معانی مفهومی را طراحی، و محصولات شناتختی را تولید می‌کند که، در سطح آگاهی ، به ظاهر، ساده می‌نماید، نحوه‌ی اندیشیدن همان نیست که فکر می‌کنیم. اندیشه‌ی روزمره به ظاهر ساده می‌نماید، اما حتی ساده‌ترین اندیشه‌ها به صورت تعجب‌برانگیزی پیچیده هستند.