بردگان از ادوار باستان تا اواخر دوره‌ي قاجار در جامعه‌ي ايران حضور داشتند و در پي تصويب قانون «منع خريد و فروش برده در خاك ايران و آزادي بردگان هنگام ورود به خاك ايران» در اسفند 1307 شمسي مبادله و معامله‌ي كنيز و غلام در ايران منسوخ شد. در اين اثر كوشيده‌ام به اين مساله پاسخ گويم كه خريد و فروش زنان و دختران در چه جامعه‌اي، با چه ساختارهاي اجتماعي، اقتصادي و فرهنگي رخ مي‌داد و عوامل استمرار اين پديده به درازاي چندين قرن چه بود. همچنين، فرايند كنيز شدن زنان اسير و ربوده شده را از بازارهاي برده فروشان تا خانه‌هاي اربابان با اتكا به مستندات و مدارك مستخرج از منابع تاريخي توضيح داده‌ام. فرايند كنيز شدن زنان عمدتا خشونت‌بار و چندان فراگير بود كه همه‌ي شئون زندگي و هويت آنان، حتي تغيير نامشان، را نيز شامل مي‌شد. اين پژوهش از آن رو اهميت مي‌يابد كه گروه‌هاي فرودست جامعه اعم از زنان، كودكان، صاحبان مشاغل كم‌درآمد، بردگان، مهاجران و اقليت‌هاي ديني و مذهبي در شمار فراموش‌شده‌هاي تاريخ‌اند و بررسي وضعيت آن‌ها از خلال منابع تاريخي عمدتا نخبه‌گرا و مذكرسالار دشوار است؛ در اين منابع زنان و كنيزان صدايي ندارند و من در اين اثر كوشيده‌ام از خلال اين منابع صداي كنيزان را بشنوم.