تاكنون پژوهش‌هاي چنداني در مورد سازمان چريك‌هاي فدايي خلق ايران به ‌عنوان پيشگام مبارزه‌ي مسلحانه در ايران و سازماني كه در دهه‌ي پنجاه آتش مبارزه را در ميان مردم روشن نگه داشته بود و در روزهاي منتهي به انقلاب نيز نقش به‌سزايي در مبارزات مسلحانه‌ي خياباني داشت صورت نگرفته و در اغلب پژوهش‌هاي صورت گرفته در باب تاريخ معاصر ايران هم توجه چنداني به مباني نظري اين سازمان نشده است. پژوهش‌هايي هم كه تاكنون صورت گرفته عمدتا به بازتعريف فعاليت‌هايي عملياتي سازمان پرداخته‌اند. بررسي مباني نظري سازمان چريك‌هاي فدايي خلق ايران به ‌عنوان سازمان ماركسيستي كه توانست هم تحولي در شيوه‌ي مبارزاتي مخالفين رژيم شاهنشاهي در دهه‌ي پنجاه به ‌وجود آورد و هم موج جديدي از جوانان را به انديشه‌هاي ماركسيستي جذب كند ضرورتي بود كه ما را بر آن داشت تا در حد توان به پژوهش در اين زمينه بپردازيم. ماهيت اين پژوهش نظري است و نگرشي تاريخي دارد، از اين رو در آن از روش توصيفي - تحليلي استفاده شده است. از نظر منابع نيز، گذشته از نوشته‌هاي دست اول باقي مانده از نظريه‌پردازان سازمان، اسناد دست اول ديگر، نظير روزنامه‌ها و اعلاميه‌هاي مربوط به آن برهه‌ي زماني، استفاده شده است.