بيش و کم اگر هر بنايي را بي هوا نگاه کني يا در زاويه اي غريب ببيني آن خانه رخ ديگري مي‌نمايد انگار نگاهي عميقا خنده‌آور به بيننده‌اش انداخته است ظاهر عمارت هيل شبيه به چهره‌اي بيدار بود مراقب و نظاره‌گر با آن پنجره‌هاي خالي به‌سان چشم و تكبري بدخواهانه در گچ‌بري ابروها. اين خانه كه از ظاهرش بر مي‌آمد خودش باعث ساخت تك‌تك خطوط و زوايايش بوده، سر عظيمش را بي‌نياز از نوع بشر در آسمان برافراشته بود. خانه‌اي عاري از مهرباني، گويي هرگز قرار نبوده بني‌بشري ساكنش شود كه جاي مناسبي نه براي آدميزاد است و نه براي عشق و نه براي اميد.