جنبش زنان به درستي از اين كه زنان «از ديد تاريخ پنهان مانده‌اند» شكايت دارد. اما ميان اين ناپيدايي و ماهيت طبقاتي شيوه‌ي نگارش و آموزش تاريخي جامعه‌ي ما ارتباطي نمي‌بيند. تاريخي كه تنها بر فعاليت‌هاي نخبگان حاكم يعني پادشاهان، ژنرال‌ها، نخست‌وزيرها، پاپ‌ها،‌ بانك‌دار‌ها، كارخانه‌دارها،‌هنرمندان بزرگ،‌دانشمندان و فلاسفه متمركز است و در ميان‌ آن‌ها به‌جز چند ملكه، امپراتريس و ژاندارك باقي همه مرد هستند و از اين رو تاريخ در قالب يك داستان مردانه نگاشته شده است.