مي‌توان از «آلن بديو» کمک گرفت که عشق را ارتباط دو «يک» مي‌داند و معتقد است اين دو يک در گستره‌ي عشق همواره دو «يک» باقي مي‌مانند. دو نفر که در تفاوت غيرقابل انکارشان با يکديگر به درکي شهودي ازهم مي‌رسند و ارتباط و در ادامه عشق شکل مي‌گيرد. ايستادن دو تن بر سر اين تفاوت‌ها و فراگيري اين مهم از سوي هردو نفر است که ارتباط را ساخته و ممکن مي‌سازد. شخصي که توان فهم، تحليل و پذيرش تفاوت‌هاي ديگري با خودش را ندارد، در داشتن رابطه‌اي خوب، سالم، پايدار و ماندگار، ناتوان خواهد بود. چنين شخصي حتي از کنار آمدن با خودش نيز عاجز است چه برسد با ديگري. کتاب «مابين جمع؛ ارتباط تک به تک» با واکاوي ارتباط بين فردي و شکل متعالي آن که عشق است، مبحث ارتباط بين آدم‌ها را در پيچ و خم‌هاي گونه‌گونش بررسي مي‌کند. اين کتاب با عنايت به ارتباط بين دو فرد، بر ناممکني شباهت تمام و کمال و بي‌خدشه تاکيد مي‌کند و اينکه بايد افسانه‌ي عشاق يگانه‌ را کنار گذاشت، چون حتي دوقلوهاي هم‌سان نيز به تمامي شبيه يکديگر نيستند. کتاب «مابين جمع؛ ارتباط تک به تک» نوشته‌ي «جان اي. سنفورد» تحليل ويژه‌اي‌ست که هم بر اهميت عشق و تعالي حاصل از آن و نياز عصر حاضر به آن پافشاري مي‌کند و هم با تجزيه و تحليل فرم‌هاي ارتباطي در جهان امروز، نشان مي‌دهد که چه‌گونه بدون يادگيري شيوه‌هاي درست رابطه، عشق از اساس امکانيّتي نمي‌يابد.