پرسش‌هاي اساسي چيستي ادبيات و چرا ادبيات مي‌خوانيم، همواره از کودکي تا بزرگسالي براي بسياري از آدم‌ها وجود داشته و دارد. براي همه‌ي عاشقان ادبيات پيش آمده که با افرادي روبرو شده‌اند که با تبختر از کتابخوان بودن خودشان حرف زده‌اند و تاکيد کرده‌اند که کتاب‌خوان و کتاب‌باز حرفه‌اي‌اند و وقتشان را تلف خواندن رمان، داستان، شعر و ديگر گونه‌هاي ادبي نمي‌کنند! در مواجهه با اين دست آدم‌هاست که مي‌توان اين پرسش را هم پيش کشيد که آيا به کسي که ادبيات نمي‌خواند مي‌توان گفت کتابخوان؟ کتابي نظير «آنچه ادبيات مي نامندش» با عشق نويسندگانش، «اندرو بنت» و «نيکولاس رويل» به ادبيات، مي‌تواند متني دقيق و تحليلي براي کندوکاو در اين پرسش‌ها و يافتن پاسخ‌هاي مناسب باشد. نويسندگان کتاب به درستي با شرح و روايت ارتباط تنگاتنگ ادبيات با عرصه‌هاي زيستي مختلف، سياست، فلسفه، هنر، زندگي و مرگ و ... به فهم شناخت ناقصي که از ادبيات وجود دارد، کمک مي‌کنند. اين کتاب همه‌ي آن کج‌فهمي‌ها از ادبيات و تقليل آن به يک سرگرمي را باطل مي‌کند و در سه بخش خواندن، انديشيدن و نوشتن، عمق و گستره‌ي عجيب ادبيات و تاثيرش بر فرهنگ و ذهن و زبان بشر را نشان مي‌دهد. کتاب «آنچه ادبيات مي نامندش» برآمده از عشق نويسندگانش است که نه فقط عاشق ادبيات هستند، بلکه قوه‌ي شناخت و ذهن خلاقه‌شان نيز به حدي‌ست که با نمونه‌ها و مصداق‌هايي دقيق و تحليل‌هاي هوشمندانه توانسته‌اند به چيستي و چرايي ادبيات پاسخ دهند.