ما از تجربه‌مان چيزي فرا نگرفته‌ايم كه بتوانيم امروز از چيزي به نام انباشت تجربه صحبت كنيم. تاريخ‌مان را مي‌خوانيم اما در عمل از آن نتيجه و درس نمي‌گيريم. به قول مرحوم موسوي ماكويي كه معاون مدرسه البرز بود ما هنوز در پس پس يك كوچه‌ايم. البته پيشرفت‌هايي شده و من نمي‌خواهم آيه ياس بخوانم. ولي به هر حال هنوز بازار تهمت و اتهام در ميان ما داغ است. چقدر در.غ بي‌دليل مي‌گوييم؟ و چرا؟ انگار حقيقت براي ما بي‌ارزش باشد. مي‌توانيم از هم انتقاد كنيم ولي تمايلمان به فحاشي و اتهام‌زني است. اينها كه ربطي به دولت ندارد. نمي‌دانم در يك مقايسه تاريخي كوتاه‌مدت‌تر شده‌ايم يا نه. نمي‌توانم اندازه بگيرم. ولي آنچه مي‌دانم همين است كه اول اينكه ما جامعه‌اي كوتاه‌مدت هستيم و دوم اينكه بلند مدت شدن‌مان ممكن است و ممتنع نيست. دست خودمان است كه به كجا برويم.