سه نمايش‌نامه‌اي كه در اين كتاب گرد آمده، مربوط به دوره تحول تئاتر آمريكاي لاتين است. نشانه‌هاي اين تغيير كه وراي تجربه‌هاي زيباشناختي نمايش‌نامه‌نويسان پيشين حاصل آمده بود، از اواسط دهه 1960 آغاز شد. اين گروه از نمايش‌نامه‌نويسان با نگاهي تازه به محيط پيرامون‌شان شروع به نوشتن نمايش‌نامه‌هايي از صحنه زندگي آمريكاي لاتيني كردند كه پديده‌اي غيرعادي و در عين حال بسيار موفق به نظر مي‌رسيد، چون نويسندگان اين‌گونه نمايش‌ها به تئاتري مي‌انديشيدند كه پرشور، لذت‌بخش، تفكر برانگيز و سرگرم‌كننده باشد. مجموعه نمايش‌‌هاي اين كتاب درباره شكل‌هاي گفتگو است كه در موقعيت و زمان خاصي صورت پذيرفته‌اند.