«كساني هستند كه از بيست سالگي شروع به جان كندن مي كنند.» اين حرف صادق هدايت است، بزرگ‌ترين نويسنده ايران نوين، درست شرح همين جان كندن را نوشته است. بدبيني درمان‌ناپذيري كه او را واداشت تا بعد از يك زندگي دردناك در 1951 م./1330 ش. در پاريس دست به خودكشي بزند، چيزي بيش‌تر از وجود خود هدايت بود. او خودش را "چوب دو سر طلا" مي‌دانست. آدمي كه «اشتباهي به دنيا آمده، از اين‌جا مانده و از آن‌جا رانده.»...