.هدف از تأليف اين کتاب، که شش سال صرف تحقيق و نگارش آن شد، افزودن متني جدي به متون تحقيقي موجود در زمينه تاريخ امور بين‌المللي و نظامي است. موفقيت سريع آن حتي موجب شگفتي ناشر کتاب شده است. هر روز تقريبا از ساعت هشت صبح زنگ تلفن به صدا درمي‌آيد؛ از سناتورها و نمايندگان کنگره گرفته تا بانکداران و بازرگانان و خواص مراکز علمي و دانشگاهي. رسانه‌ها به سياستمداران هشدار مي‌دهند که اين کتاب را بخوانند. دليل اين همه سروصدا چيست؟ کتاب به اين پرسش مي‌پردازد که موقعيت نظامي و سياسي ملت‌هاي سرآمد، چه در روزگار اعتلا و چه در زمان افت، تا چه حدي به کارآيي اقتصادي آنها وابسته است؟ همچنين، به‌عنوان پرسشي ثانوي، سرنوشت نهايي اتحاديه‌هاي بزرگ جنگي در گذشته، از نبردهاي هاپسبورگ- والوا گرفته تا جنگ جهاني دوم، تا چه اندازه به منابع مولدي که هرطرف توانسته است به عرصه مبارزه وارد کند بستگي داشته است؟ اينها براي مورخان امور نظامي و اقتصادي پرسش‌هاي با اهميتي‌اند. نتيجه‌گيري کلي کتاب را مي‌توان ساده کرد: هر قدرت بزرگي به همان نسبتي که ترقي مي‌کند براي حفاظت از منابع خود و دفع (يا شکست دادن) رقيبان منابع بيشتر و بيشتري را به امور نظامي اختصاص مي‌دهد. اين امر تا زماني که اقتصاد داخلي رشدي سريع داشته باشد مشکل ايجاد نمي‌کند، اما بعد از آن، باقي ماندن بر سر تعهدات استراتژيک و نظامي روزبه‌روز دشوارتر مي‌شود. ازاين‌رو، قدرت بزرگ در خطر سقوط و افول قرار مي‌گيرد...»