آكادمي نوبل در 2012 اعلام كرد كه اين جايزه را به دليل «واقع‌گرايي وهم‌آلود آميخته با داستان‌هاي عاميانه و تاريخي در آثار مو يان» به اين نويسنده برجسته چيني اهدا مي كند. رمان طاقت زندگي و مرگم نيست مصداق عيني اين توصيف آكادمي نوبل است. مو يان در اين اثر ستوده شده كه در بعضي صفحات به رئاليسم جادويي نزديك مي‌شود، داستان يك زمين‌دار را در دوره جنبش اصلاحات ارضي چين روايت مي‌كند. او پس از مرگ در هيئت حيوانات مختلف و سرانجام آدمي حلول مي‌يابد و جامعه كمونيستي چين را با طنزي دلنشين به سخره مي‌گيرد. منتقدين سرشناس، طاقت زندگي و مرگم نيست را با تريسترام شندي نوشته لارنس استرن مقايسه كرده‌اند.