ريشه‌هاي آسمان به رومن‌ گاري امكان مي‌دهد نمايشگاهي از شخصيت‌هاي بديع طرح‌ريزي كند كه مورل قهرمان داستان نمايانگر آن‌هاست و به حول مضمون مدارا، تمثيل اومانيستي وسيعي بسازد با اين انديشه كه انسان‌ها به قدر كافي بلندنظر هستند كه حضور فيل‌ها را بپذيرند.