رومئو و ژوليت تراژدي نوشته‌ شده توسط ويليام شکسپير در اوايل کار اوست که در مورد دو عاشق ناکام است. اين نمايشنامه يکي از محبوب‌ترين نمايشنامه‌هاي شکسپير در زمان‌ حياتش مي‌باشد و در کنار هملت يکي از نمايشنامه‌هايي است که بر روي پرده رفته‌ است. امروزه از شخصيت‌هاي‌ اصلي داستان به ‌عنوان عاشقان آرماني ياد مي‌شود. رومئو و ژوليت کششي به داستان‌هاي‌ عاشقانه دوران باستان دارد. درون‌مايه اثر براساس داستاني ايتاليايي است، که به صورت‌ شعر با نام تاريخ باستاني رومئو و ژوليت توسط ارتور برووک در سال 1562، و به صورت نثر در سال 1591 توسط ويليام پينتر نوشته‌ شدند. شکسپير از هر دو اثر استفاده کرد، ولي براي گسترش داستان، شخصيت‌هاي مکمل داستان به‌خصوص مرکوتيو و پاريس را دچار تغييراتي‌ نمود.