آن شب دوباره از خانه بيرون رفتم، چراغ‌هاي پاركينگ‌هاي پشت خانه‌ها مثل مجموعه‌هاي هاليوودي روشن بود، بوته‌ها به شكل مردهاي به دارآويخته و پنجره‌ها مثل كره‌ چشمي كه از حدقه بيرون زده باشد. اتاق خواب طبقه‌ دوم با رنگ قرمز بچه‌گانه‌اي رنگ‌آميزي شده بود. توي انبارهاي داخل باغچه‌ها را نگاه كردم و پاركينگ‌ها را كه در حياط پشت خانه‌ها بودند. در فضاي تاريك راه پله‌ها اسم او را زمزمه كردم. سايمون، اون جايي؟