«اين نشدني است! احمقانه است! واقعا متوجه نيستي كه اين كار شما يك انقلاب است؟» «بله، انقلاب است! چرا به نظرت احمقانه است؟» «احمقانه است چون ديگر ممكن نيست انقلابي اتفاق بيفتد. چون انقلاب ما - اين را من مي‌گويم نه تو - انقلاب ما آخرين انقلاب بود و بعد از آن هيچ انقلابي ممكن نيست اتفاق بيفتد. اين را همه مي‌دانند...» ... «عزيزم، تو رياضي‌داني يا حتي مي‌توانم بگويم تو يك فيلسوف رياضي‌داني. بسيار خب، بگو ببينم آخرين عدد چه عددي است؟» «منظورت چيست؟ من... من متوجه نمي‌شوم: يعني چي "آخرين عدد"؟» «خب، آخرين، بالاترين، بزرگ‌ترين عدد.» «ولي، اين اصلا منطقي نيست. وقتي مي‌داني كه اعداد بي‌انتها هستند، چطور توقع داري بگويم آخرين عدد چند است؟» «پس تو چطور توقع داري قبول كنم انقلاب آخري هست؟ آخريني وجود ندارد، انقلاب‌ها بي‌پايان‌اند. "آخرين" به درد بچه‌ها مي‌خورد: بچه‌ها از بي‌نهايت مي‌ترسند و آن‌ها مي‌خواهند بچه‌ها شب‌ها آسوده بخوابند...»