چون دهانم. به خنده باز است. و گلويم. آكنده از آواز. فكر نمي‌كني. پس از اين همه سال. كه دردم را پنهان كرده‌ام. چه رنجي مي‌برم. چون دهانم. به خنده باز است. زاري جانم را. نمي‌شنوي. چون پاهايم. شاد و چالاك مي‌رقصد. نمي‌داني كه. مي‌ميرم.