كمتر پيش مي‌آيد نمايش‌نامه‌نويسي در دوران معاصر پيدا شود كه تمام توان و فكر خودش را جلب تاريخي كند كه حداقل صد، صد و پنجاه سال ازش مي‌گذرد. تاريخي كه تمركز روي آن براي نوشتن نمايش‌نامه‌اي به سبك چخوف بزرگ، كاري است سخت. نوشتن نمايش‌نامه‌اي كه همان قدر كه از تاريخ روشن‌فكري كشوري مي‌گويد كه در قرن بيستم تاثير بسزايي روي تاريخ كل بشر گذاشت، همان‌ قدر هم بتواند ساده و سرراست زندگي ملموس آدم‌ها را به تصوير بكشد. تركيب تاريخ و زندگي و برخورد همه جانبه با اين موضوع كاري است اگر نه غيرممكن، ولي دشوار. كاري كه تام استوپارد به خوبي از عهده‌اش بر آمده؛ و گواهش همين نمايش‌نامه است كه در دست داريد...