آثار سوينکا زندگي را ارج مي‌نهند و تمامي نيروهاي مرگ‌زا و بازدارنده حيات را مردود مي‌دانند و محکوم مي‌کنند. اين نيروهاي مرگ آور سرکوب جزئي تمايلات دروني تا تلفات کليِ جنگ را در بر مي‌گيرند و همين جنبه از آثار سوينکاست که آن‌ها را آشکارا با دنياي نوين پيوند مي‌دهد. رقص جنگل‌ها تلاشي است براي بازنمود پيچيدگي‌هاي شخصيت انسان در دل الگويي دوراني از تاريخ. دستاوردِ اين تلاش نمايشنامه‌اي است بسي پيچيده، با قابليت‌ها و امکانات بالقوه براي اجرا در صحنه و براي «تفسير». اين نمايشنامه هشداري است درباره بي خياليِ اخلاقي و گريز از واقعيت.