«ريموند كارور» نويسنده‌اي است كه در آثارش سرگشتگي انسان غربيِ امروز تبلور مي‌يابد. كارور و گروه نويسندگان ميني‌ماليست و كساني كه بيل‌فورد سبك آنها را رئاليسم عريان مي‌ناميد، رواي ويراني و خلاء انسان درهم شكستة امروز هستند. وي نويسنده‌اي سياسي نيست، داستان‌هايش در فضايي مي‌گذرد كه آدم‌هايش با مفاهيمي مثل دولت و سياست سروكار ندارند. واژگاني محدود دارند. دنياي آنها از درِ جلو و ايوان شروع مي‌شود. تلويزيون عنصر اصلي زندگي آنهاست و بعد يخچال و الكل. دنيايي كه كارور ترسيم مي‌كند تابلويي است از روزمرگي، تنهايي آدم‌ها و فروپاشي زندگي.