آموزش رسمي نوشتن به زبان فارسي در ايران چندان جدي گرفته نمي‌شود. در مدرسه‌ها و ديگر محيط‌هاي آموزشي نوشتن با شيوه صحيح و استاندارد از دانش‌آموزان و دانشجويان انتظار نمي‌رود؛ در نتيجه اين شرايط کتاب‌هاي آموزشي براي نوشتن نيز چندان پر شمار نيست و روش‌هاي متنوع آموزشي براي اين مهارت آزموده نمي‌شود. اين در حالي است که در ديگر کشورها و زبان‌ها مهارت نوشتن از مهمترين مهارت‌هاي زباني است که از پايين‌ترين سطح‌هاي آموزشي با روش‌هاي متنوع به افراد آموزش داده مي‌شود. اثر پيش‌رو خودآموزي براي نوشتن درباره کتاب‌ها است. نوشته‌هايي را که با عنوان مرور يا معرفي کتاب از آن‌ها ياد مي‌کنيم مي‌توان با به‌کاربردن روشي منظم و استاندارد نوشت و از رهگذر آموختن اين نوع نوشتن ممکن است نگاهي متفاوت به فعاليت نوشتن ايجاد شود. مي‌توان خواندن را آغازگاهي براي نوشتن به‌شمار آورد و نوشتن را با نوشتن درباره کتاب‌هاي خوانده شده به شکلي متفاوت آموخت. نويسنده اين اثر چنانکه در مقدمه اشاره کرده عقيده دارد نوشتن و خواندن رابطه‌اي متقابل با يکديگر دارند و تلاش کردن در مرز اين رابطه مي‌تواند در هر دو سوي ماجرا تأثيري چشم‌گير داشته باشد.