نمايش با ورود خدمتكاري آغاز مي‌شود كه 3 نفر را كه به تازگي از دنيا رفته‌اند را به درون اتاقي هدايت مي‌كند: گارسن، يك انقلابي كه به آرمان‌هايش خيانت كرده و مي‌خواهد مطمئن شود كه انگ بزدلي به او نمي‌زنند و خيال مي‌كند به خاطر اين در دوزخ است كه با همسرش بدرفتاري كرده است؛ استل، زن هوس‌راني كه فرزند نامشروعش را به قتل رسانده و باعث شده پدر آن كودك دست به خودكشي بزند؛ و اينز، يك زن فاسد كه تنها به اين فكر مي‌كند كه زنان ديگر را اغفال كند. در ظاهر، تمام اين شخصيت‌ها باهوش و عاقل هستند و قادرند در مورد وضعيت خود عاقلانه بينديشند. براي مدتي پس از مرگ، حتي هنوز مي‌توانند دوستان و عزيزانشان را در روي زمين ببينند. پس اين دوزخ چگونه جايي است؟ سارتر تصويري به بيننده يا خواننده ارائه مي‌دهد كه آن‌قدر پريشان كننده است كه مي‌تواند باعث شود هر گناهكاري توبه كند تنها به شرطي كه بتواند از سرنوشت تحمل‌ناپذير ابديتي كه قرار است در كنار ديگران بگذراند رهايي يابد.