نسلي كه در سال‌هاي پيروزي انقلاب 57 متولد شد، در دهه شصت كودكي كرد و سال‌هاي دهه هفتاد را در دبيرستان و دانشگاه گذراند، در دهه هشتاد آماده ميشد كه مسئوليت‌هاي اجتماعي بپذيرد و تاثير بگذارد. اما سرعت و كثرت وقايع در دهه هشتاد همه را شگفت‌زده كرد مخصوصا كه در پايان آن به دلايل متعدد داخلي و خارجي جامعه‌اي زخمي و با انبوهي مشكل و مساله روي دست همه ماند و نسلي كه همواره تاثير گرفته بود اولين و آخرين فرصت تاثيرگذاري را از دست داد. اين نوشته‌ها تلاش‌هايي است براي رام كردن واقعيت از طريق خرد كردن و نگريستن به آن. واقعيتي كه در آن سال‌ها ما را در بر گرفته بود... امروز كه روزنه‌هاي اميدي پديدار شده، مرور آن تلخي‌ها و آن گرد و غبار و مه گرفتگي به چه كار مي‌آيد؟ احتمالا به كار زدودن گرد و خاك و پاس داشتن ريشه‌هايي كه عليرغم همه چيز جوانه زدند. خوش است اگر اين جوانه‌ها در لابلاي اين كلمات قابل رويت باشد...