انسان هميشه به جهان گرداگرد خود توجه داشته است. از اين رو اسطوره، بيان و نمودگاري است از شناخت انسان از جهان كه، گذشته از صورت ظاهر، براي انسان داراي معنايي باطني و پنهاني نيز است. اسطوره از جهان، طبيعت، خدايان، ديوها و خلاصه از زندگي مادي و معنوي انسان پيشين سخن مي‌گويد. اساطير نه تنها رابطه انسان را با نيروهاي مابعدالطبيعي رقم مي‌زند بلكه تعيين‌كننده ارتباط انسان با ادبيات، موسيقي، نقاشي، قصه‌ها و باورهاي عاميانه، هنر و معرفت غير علمي است. بنابراين، جاي هيچ ترديدي نيست كه براي شناخت عميق فرهنگ يك ملت نمي‌توان از اساطير آن بي‌خبر بود، چرا كه اساطير با جهان فرهنگي‌اي كه بنياد مي‌گذارد تصويري از عشق و نفرت، ثروت و قدرت، امر جنسي، مرگ و ترس ترسيم مي‌كند.