مي‌دانم كه در اين كتاب آنجا كه از محامد و مكارم دكتر مصدق سخن خواهم گفت خصمانش را بر خواهد آشفت و آنجا كه بر كم آمدها و ضعف‌هاي او اشاره خواهم كرد بر محبانش گران خواهد آمد. اما چاره نيست حكايت يكي از حساس‌ترين مقاطع تاريخ ايران است كه حق آن را بايد ادا كرد... شيوه‌اي كه مصدق در روزهاي آخر دولت خود به كار بست شاهكار سياسي او بود. شگرد توسل به رفراندوم براي انحلال مجلس تا آن تاريخ سابقه نداشت و سران متنفذ نهضت با آن مخالفت مي‌نمود. دادن رسيد با قيد تاريخ و ساعت به فرمان عزل و در اعصاب خود دارد. در آن شب 25 مرداد او هوشيارانه و با اعتماد به نفس كامل تحركات دشمن را زير نظر داشت. دنبال كردن رياحي و فرستادن فوري او به ستاد ارتش بود كه نقشه كودتاي آن شب را به شكست كشانيد. در فاصله 25 تا 28 مرداد با آن موج احساسات كه بالا گرفته بود و فشاري كه ياران نزديكش بر او وارد مي‌آوردند شرط احتياط را فرو نگذاشت و به تغيير رژيم تن در نداد. گويي مسير حوادث را از پيش مي‌دانست و نمي‌خواست گزك به دست كسي بدهد. در ملاقات 27 مرداد با هندرسن ضعف و زبوني از خود نشان نداد و هندرسن را از روحيه خوب و متعادل خويش شگفت‌زده ساخت...