زندگي هيچ متفكر سياسي ديگري به اندازه هانا آرنت مظهر تاريخ سياسي عصر حاضر نبوده است. شاخص بودن انديشه او تا حدودي نتيجه قدرت فكري اوست، اما به همان اندازه يا بيشتر حاصل تجارب زندگي‌اش و اصالت و بكر بودن واكنش او به آن‌هاست.آرنت، بر خلاف سنت غالب غربي، عمل همراه با نظرورزي را به عنوان فعاليتي ذاتا انساني مي‌ستود. او مي‌كوشيد كه به سلطه نظر بر عمل پايان بخشد و يك‌پارچگي را به زندگي عمل ورزانه بازگرداند. آرنت معتقد بود كه عمل و گفتار عالي‌ترين تجليات تمدن هستند، زيرا تكثر و آزادي را در مقام عناصر سازنده هستي شاخص بشري نشان مي‌دهند.