ابوالحسن ابتهاج (8 آذر 1278 رشت – 6 اسفند 1377 لندن) پايه گذار اصلي برنامه‌ريزي توسعه در ايران که در فاصله سال‌هاي 1333 تا 1337 مدير عامل سازمان برنامه بود. او همچنين در دهه 20خورشيدي مديرعامل بانک ملي ايران بود.ابتهاج در سال 1299 پس از انجام مصاحبه و شرکت در آزمون ورودي به استخدام بانک شاهنشاهي ايران درآمد و مدارج ترقي را به سرعت پيمود. به طوري که در سال در سال 1309 به سمت معاونت بازرس کل منصوب شد. اين ارتقا او را مبدل به يکي از ارشدترين مقامات ايراني بانک نمود.با اين حال پيشرفتش او را راضي نمي‌کرد. به خصوص که مي‌ديد در اين زمينه تبعيض‌هايي نه فقط براي او بلکه براي همه ايرانياني که براي بانک شاهي کار مي کردند وجود داشت.در نهايت اين امر باعث شد که پس از 16سال کار کردن براي بانک از شغلش استعفا دهد و با توجه به سابقه آشناييش با علي اکبرخان داور به خدمت وزارت ماليه درآيد. دو سال بعد يعني در سال 1317 به معاونت بانک ملي ايران، در سال 1319 به رياست بانک رهني و نهايتاً در سال 1321 به رياست بانک ملي رسيد.جايي که او به او اين امکان را مي‌داد که سياست‌هايش را به مؤسسه‌اي ديکته کند که زماني به درخواست او براي شرايط برابر گوش نداده بود. به نوشته سر دنيس رايت او در اين دوره به تفوق بانک شاهي خاتمه داد و بانک ملي را از هر جهت تبديل به بانک مرکزي کشور نمود.