کتاب پیش‌رو، مجموعه حکایت‌های نغز و دلکش از بهلول است؛ شخصیتی که در پهنه‌ی ادبیات ایران و حتی جهان، به «عاقل دیوانه‌نما» شهرت یافته و در زمان خلافت هارون‌الرشید و سه خلیفه‌ی پیش از او می‌زیسته‌است. افزون بر این، واضح است که در هر زمان، برخی سخنان را نمی‌توان به آسانی و با خاطری آسوده مطرح کرد و ناچار می‌بایست برای رسیدن به سرمنزل مقصود، از زبانی خاص، همچون زبان طنز و لفافه‌گویی کمک گرفت. با سیر در حکایت‌های بهلول در می‌یابیم وی نیز از جمله انسان‌هایی است که از همین شیوه‌ی بیانی بهره برده و فضای جامعه‌ی عصر خود را به ظرافت هر چه تمام‌تر نقد می‌کند. این مسأله، اثر بخشی گفتار و کردار او را چند برابر کرده است. طرح مسایل و مشکلات جامعه به طنز، بیش از هر شاخصه‌ی دیگری،حس کنجکاوی مخاطب را بر می‌انگیزد تا با اشتیاقی وصف‌ناشدنی، ادامه‌ی حکایت‌ها را پی بگیرد و از خواندن آن ها لذت ببرد. علاوه بر این، کوتاهی حکایت‌ها را نیز می‌توان شاخص دیگر معرفی کند. از این رهگذر، مؤلف با تمام توان کوشیده است کتاب حاضر از شاخص‌های مورد نظر برخوردار باشد و این اثر، بر دل و اندیشه‌ی والای خوانندگان عزیز بنشیند.