جنگ دوباره‌ي پول‌ها و تکرار تاريخ روزبه‌روز محتمل‌تر مي‌شود. در سايه‌ي تدام بحران‌هاي فعلي، بيم آن مي‌رود که جنگي با عواقب ناگوار ميان دلار، يورو و يوآن دربگيرد. ناتواني اروپا در حل مسئله‌ي حکمراني، سردرگمي‌هاي چين که طبعاً تنها در سايه‌ي احساسات ناسيوناليستي، فرصتي براي ابراز قدرت تازه‌يافته‌اش پيدا کرده، و نهايتاً آمريکا که به‌رغم اطمينان از توانايي در بهبودي اوضاع همچنان قادر به رهايي از بحران مالي که درگيرش کرده نيست. همه‌ي اين‌ها در دسته‌ي فرصت‌هاي ازدست‌‌‌رفته‌اي قرار مي‌گيرد که اندک‌اندک فضاي بين‌المللي را خراب کرده و در نهايت مانع هرگونه ايده‌ي اندکي بلندپروازانه در راستاي همکاري‌هاي بين‌المللي مي‌گردد. در پس اين حوادث نگراني‌هاي چين نسبت به امنيت دارايي‌هاي ارزي دلاري و يورويي قرار دارد؛ اثرات منحط سياست‌هاي نامتعارفي که راه خروجي از آنان به چشم نمي‌خورد؛ سوءظن آمريکا نسبت به چين به سرمايه‌گذاري‌هاي مستقيم اين کشور و همچنين اقدامات راهبردي چين که اين‌گونه بي‌رحمانه انحطاط آمريکا را هويدا مي‌کنند؛ ناتواني اروپا از ايفاي نقشي فعال در امور جهان که بر اساس تجربه برايش مقدر گرديده بود؛ کاهش نفوذ صندوق بين‌المللي پول که اداره‌ و مأموريت آن متناسب با حقايق جديد بين‌المللي نبود.