روانشاد مهرداد بهار داستان اسطوره و آيين را مثل داستان مرغ و تخم‌مرغ خوانده و گفته ‌است كه نمي‌دانيم كدام يك اول آمده‌اند.، اول و دوم ندارند بلكه باهم شكل گرفته‌اند. مي‌توان گفت كه آيين، شكل عملي و طريق بيان اعتقادات اسطوره‌اي بوده و اسطوره، محتواي فكري آيين‌هاست: البته در طي تحولات فكري، اغلب اسطوره‌ها مي‌ميرند و آيين‌ها بدون محتواي اسطوره‌اي برجاي خواهند ماند.با اين‌حال نگارنده معتقد است اسطوره‌ها نمي‌ميرند بلكه از سطح خودآگاه ذره ذره به سمت ناخودآگاه رفته و در آن رسوب مي‌كنند و با آن‌كه ما به ظاهر آن‌ها را حس نمي‌كنيم اما در برگزاري آيين‌ها اين اسطوره‌هاي ناخودآگاه هستند كه نقش اصلي را برعهده دارند....