نمايش‌نامه‌نويسي به زبان فارسي از جمله انواع ادبي معاصر كشورمان است كه در زمان «ناصر‌الدين شاه» پا به منصحه‌ي ظهور گذاشت. از طليعه‌ي جريان نمايش‌نامه‌نويسي در ايران با آن‌كه قدمت آن امروزه از يك قرن و نيم متجاوز نشده است،‌چنان با كمبود اسناد، مباحث تكراري و پرش و نصان مواجه هستيم كه اينك بعد از چند دهه ضرورت معرفي آثار نمايشي و تحليل‌هاي تازه از دوران پيدايي دراما در ايران احساس مي‌شود. جلد نخست از مجموعه سيري در تاريكي‌هاي نمايش و ادبيات نمايشي ايران در عصر قاجار نه تنها درصدد است كه براي نخستين بار نمايش‌نامه‌ي تازه‌يابي از دوره‌ي پيدايي نمايش‌نامه‌نويسي در عصر ناصري را تحت عنوان «طياتر ميرزا سيف‌الدين خان وزير مهام خارجه» به جامعه تئاتري و تاريخي ايران معرفي و عرضه نمايد، بلكه در نوبه خود سعي دارد كه ادوار تاريك جريان نمايش‌نامه‌نويسي از ابتدا تا پايان سلطنت «محمدعلي شاه قاجار» را كه در تحقيقات پيشينيان ناديده انگاشته شده است، نيز مورد واكاوي قرار دهد.