وقتي به زندگي بازيگر بزرگي چون عزت‌الله انتظامي فكر مي‌كني، به زندگي پر تب‌وتاب او، به آغاز راهش در وادي هنر، به شروع پيش‌پرده‌خواني، به بردباري و تحمل انواع سرزنش‌هاي اجتماعي كه رايج مردم آن روز و نسل قبل از او بود به قصاوت‌هاي بي‌رحمانه و بازدارنده اكثر مردمي كه آن روزها براي هنر بازيگري جز ابتذال و انحراف اخلاقي معناي ديگري قائل نبودند و به هنر به چشم ديگري جز وسيله تفريح نمي‌نگريستند و آن‌وقت نوجوان پرشوري را مي‌بيني كه يك تنه تمام ضربت‌هاي سنگين و متلاشي كننده را تحمل مي‌كند و بالاخره قدم در راهي مي‌گذارد كه او را به رشد و تعالي مي‌رساند، آن وقت احساس مي‌كني با انساني برخورد كرده‌اي كه بايد بي‌ترديد او را جزو استثناها بداني...