دکتر کريس، با مطالعه تداعي‌هاي بيمار در روانکاوي، شرحي بسيار واضح و‌درخشان از تکنيک روانکاوي به‌دست مي‌دهد. وي از تجربه مفصّل خود در مقام روانکاو و روان‌درمانگر بهره مي‌گيرد تا اثرات ديدگاه‌هاي تازه پيرامون تحوّل ذهني، تعارض رواني، انتقال و انتقال متقابل را بر تکنيک نشان دهد. کتاب، با نثري زيبا و مثال‌هاي باليني غني، متني فوق‌العاده و در واقع کم‌نظير براي تمامي کارورزان روانکاوي و روان‌درماني است. جوزف سندلر، استاد بازنشسته روانکاوي، کالج دانشگاهي لندن. کريس مفهوم تداعي آزاد (اين مفهومِ محوري در تکنيک روانکاوي از ابتداي حياتش) را دريافته است و تنزّل تدريجي آن را، از جايگاه رفيع اوليه‌اش در مقام يگانه روش تحقيق روانکاوانه ما، طي يک قرن توسعه نظري و باليني، تشريح مي‌کند. وي سپس، در بازخواني جامع معاصر خود، به شکلي درخشان، چراغي چندوجهي را روشن مي‌کند که، با احياي تمرکز بر تداعي آزاد با تمامي افت‌وخيز ‌آن، بر داده‌هاي روانکاوي و بر سازه‌هاي نظري برساخته از آن داده‌ها پرتو مي‌افکند. تمامي روانکاواني که دل‌مشغولِ تأثيرات متقابل هماره پوياي داده‌هاي ما و روشمان براي استخراج آنها و نظريه‌هايي که به‌واسطه آنها برمي‌سازيم يا تصديق مي‌کنيم‌ هستند بايستي اين کتاب را بخوانند. و به‌راستي کدام‌يک از ما بدين‌سان دل‌مشغول نيستيم؟ رابرت اِس ميلرستاين، رئيس انجمن بين‌المللي روانکاوي، در سال‌هاي 1985 تا 1989