تمام نوشته‌هاي اين كتاب، نوشته‌هاي بعد از دوران روزنامه‌نگاري نويسنده‌اند. نوشته‌هاي دوران بازنشستگي؛ دوراني كه ديگر نه تحريريه‌اي براي نويسنده باقي مانده بود، نه تايپيست و ويراستاري، و نه رفيقي كه قبل از انتشار بدهي مطلبت را بخواند و گوشه‌هايش را سوهان بزند. دوران لميدن روي كاناپه قهوه‌اي و چاي نوشيدن و رها شدن در حسرت روزگاري كه بود، يا روزگاري كه ما خاطره‌اش را براي خودمان آراسته‌ايم تا شرمسار امروزمان نباشيم. دوران آغاز «نمي‌دانم‌ها». دوران رنگ باختن تمام پاسخ‌هايي كه زماني گمان مي‌كرده‌اي براي پرسش‌هايت داشته‌اي، دوران درك اهميت بنيادين نقش «جهل». راستي يك نكته، از هيكل كتاب نترسيد. مي‌توانيد هر وقت حوصله كرديد بازش كنيد، سه چهار صفحه بخوانيد و بگذاريد براي بعد. يادتان نرود، اين يك كتاب نيست.