اثر هنري تنها به صورت اثر خودمختار مي‌تواند خاصيت سياسي داشته باشد، و شكل زيباشناختي براي كاركرد و نقش اجتماعي آن بسيار ضروري است. خصوصيات شكل، خصوصيات جامعه سركوبگر را نفي مي‌كند، يعني ويژگي‌هاي زندگي و كار و دوستي و محبت در آن جامعه را. كيفيت هنري و گرايش سياسي ذاتا به هم مربوطند، ليكن وحدت آن‌ها بي‌ميانجي صورت نمي‌گيرد.