در حقيقت منزلت گوش سپردن بس فراتر از سخن گفتن است. همين دل ندادن به صحبت سخن‌هاست که آتش جنگ‌ها را افروخته، دارايي‌ها را به باد داده و دوستي‌ها را تباه کرده است. « کالوين کوليج » در گفته‌ي مشهور خود ابراز داشته: "اگر اجبار و الزام نباشد، هيچ کس به خود نيز گوش فرا نمي‌دهد." « اپيکتيتوس » نيز به زيبايي گفته: "طبيعت آدمي دو گوش و يک زبان عطا کرده است؛ باشد که دو برابر سخن گفتن، به ديگران گوش فرا دهد." کتاب حاضر ستايشي است از موهبت گوش سپردن و نيز سوگواري است بر فرهنگ رايج کنوني که گويي کمر به محو اين عطيه‌ي نيکو بسته است...