اين کتاب اثر زنده‌ياد ابوالقاسم پرتو مي‌باشد که در کارنامه او شرح مثنوي معنوي با نام شور خدا و فرهنگ واژه‌ياب که برابرهاي پارسي واژگان بيگانه مي‌باشد، به چشم مي‌خورد. پرتو در اين کتاب طي هفده گفتار به بررسي فلسفه و فيلسوفان ايراني پرداخته است. او اين کتاب را با ميترائيسم آغاز و با بررسي فلسفه صدراي شيرازي به پايان مي‌رساند و طي اين روند از فلسفه زرتشت، ماني، مزدک، رازي، پورمسکويه، پورسينا، واصل بن عطا، ناصرخسرو، خيام، سهروردي و عبدالکريم پورابراهيم گيلاني سخن به ميان آورده. بي شک اين کتاب کم حجم ولي پرمحتوا مي‌تواند راهگشاي علاقمندان به فلسفه و انديشه ايراني باشد. اگر کسي «انديشه‌هاي فلسفي ايراني» را ژرف بخواند و همراه با خواندن نيک بيانديشد درخواهد يافت که ايرانيان در گلستان جهاني فلسفه با چيره‌دستي و کارداني نهال‌هاي سايه‌گستر کشته و گلبن‌هاي شکوفا نشانده‌اند.