زبدة‌الحقايق از مهم‌ترين متن‌هاي مکتوب عرفاني و فلسفي است که در سطح والايي از ادبيات منثوري قرار دارد که ايرانيان به زبان عربي تأليف کرده‌اند. زبده شامل يکصد فصل است و از اين رو آن را صد فصل نيز ناميده‌اند. در اين کتاب که از مهمترين آثار عين‌القضات همداني به شمار مي ‌آيد مسئله خرد در صد فصل مورد نقد قرار گرفته است. عين القضات در اين اثر حد و حدود خرد را مشخص مي‌کند و اشاره مي‌نمايد که عقل اجازه دارد تا کجا پايش را دراز کند. او در اين اثر از شناخت‌شناسي سخن مي‌گويد و بيان مي‌دارد که مباحثي مانند خداشناسي، نبوت و مسائل متافيزيک با عقل دريافت شدني نيستند و براي دريافت اين امور به گونه‌اي ديگر از معرفت نياز است. او ضمن تعيين حد و حدود براي فعاليت عقل اشعار مي‌دارد که عقل بر مشاهده و جزئيات محسوس استوار است و حال آن‌که آن‌گونه ديگر از معرفت که مورد نياز است بر مبناي شهود استوار است.