ديگر ويژه‌گي خاص اين داستان اين است كه من اجازه نمي‌دهم هر جمله‌اي مرا از زندگي دروني شخصيت‌هايم دور كرده و نهايتا باعث مي‌شود كه ذيل روحيه‌اي آزاد شده و حاضر در تعطيلاتي آرام به‌ آن‌ها از بيرون به‌عنوان حشرات ايزوله نگاه كنم. با اين حال من با يك تصميم صميميت ره‌اشونده‌اي به دنبال جاانداختن شخصيتم هستم. و به دليل اين‌كه من نمي‌توانم به‌طور كامل مادرم را در هر جمله‌اي در اختيار بگيرم، پس سعي مي‌كنم تا كارم را با چرك‌نويسي شروع كرده و هرگز از يك شرح اجمالي واضح و دقيقف متداول هم استفاده نكنم. من هميشه با خودم و دغدغه‌هايم شروع كنم؛ در زمان نوشتن من خودم را بيشتر از آن‌ها جدا مي‌كنم و سپس در پايان خودم و دغدغه‌هايم را به‌عنوان كالا به بازار مي‌برم اما در اين نمونه، به دليل اين‌كه من تنها يك نويسنده هستم و نمي‌توانم نقش كسي را بازي كنم كه دارم درباره‌اش مي‌نويسم، چنين انفصالي ناممكن است. من تنها مي‌توانم از آن‌ها فاصله بگيرم؛ مادرم نمي‌تواند همان‌گونه كه من براي‌ خودم هستم، من باشد.