احساسات ناگفتني شرح داستان‌هايي است از زندگي روزمره آدم‌ها درباره آنهايي كه دوست داريم، دروغ‌هايي كه به زبان مي‌آوريم، دگرگوني هر يك از ما و رنج‌هاي كه تحمل مي‌كنيم. اين قصه‌هاي واقعي به ما نشان مي‌دهند كه چگونه بخش‌هايي از وجود و خاطرات خويش را به صورتي ناخودآگاه به فراموشي مي‌سپاريم و چگونه آن را آگاهانه بازيابي مي‌كنيم. گروس از قول فيلسوف فرانسوي سيمون ويل شرح مي‌دهد كه چگونه دو زنداني در طي زماني طولاني ياد مي‌گيرند با ضربه‌ زدن‌هاي ملايم روي ديوار با يكديگر حرف بزنند. ديوار مانعي است كه آنها را از هم جدا مي‌كند اما در عين حال وسيله‌اي است كه با استفاده از آن با يكديگر ارتباط برقرار مي‌كنند. كتاب احساسات ناگفتني درباره همين ديوار جداكننده است، درباره نياز ما براي حرف زدن، فهميدن و فهميده شدن.