خودآگاهي، يك مهارت كاربردي براي شناخت بيشتر خصوصيات، نيازها، احساسات، نقاط ضعف و نقاط قوت خود است. با توجه به اينكه بسياري از عملكردهاي رواني، به‌طور خودكار انجام مي‌شوند. لازمه خودآگاهي، شناخت اين عملكردها براي درك ريشه واقعي آن‌هاست. با كمي تامل مي‌توان دريافت كه بيشتر عملكردهاي خودكار رواني، براي حفظ موجوديت يا «بقا» انجام مي‌شود. متاسفانه در اين چشم‌انداز، «سعادت و آرامش» به‌طور پيش‌فرض جزو اهداف اوليه در نظر گرفته نشده است. هدف خودآگاهي، عبور از مرحله اوليه زيستي و تجربه زندگي توام با آرامش، مهرورزي، همدلي، شادماني، حضور در لحظه و كاستن از رنج‌هاي غيرضروري است.