خودآگاهی، یک مهارت کاربردی برای شناخت بیشتر خصوصیات، نیازها، احساسات، نقاط ضعف و نقاط قوت خود است. با توجه به اینکه بسیاری از عملکردهای روانی، به‌طور خودکار انجام می‌شوند. لازمه خودآگاهی، شناخت این عملکردها برای درک ریشه واقعی آن‌هاست. با کمی تامل می‌توان دریافت که بیشتر عملکردهای خودکار روانی، برای حفظ موجودیت یا «بقا» انجام می‌شود. متاسفانه در این چشم‌انداز، «سعادت و آرامش» به‌طور پیش‌فرض جزو اهداف اولیه در نظر گرفته نشده است. هدف خودآگاهی، عبور از مرحله اولیه زیستی و تجربه زندگی توام با آرامش، مهرورزی، همدلی، شادمانی، حضور در لحظه و کاستن از رنج‌های غیرضروری است.