خیره شدم به دنباله شفاف آب‌های اقیانوس آرام! دلم نشستن کنارش را میخواست و ساعت‌ها خیره شدن و فکر کردن به این حجمی که باریکه آب را می‌رساند به دنیای بزرگتر. مثل تفکرات آدمیزاد. هر چیزی را اولش همینقدر ر بزرگ می‌بیند و بعد که توی آب ها رها می‌شود، می‌رسد به اقیانوسی که جهان را در بر می‌دارد .