«رنگ كفش‌هاي مرد گل‌فروش، خاموشي يك چراغ در پشت پنجره‌اي در دوردست‌ها، جزئيات كوچك، قطرات باران روي علف، بوي نمناكي خاك همه و همه توجه او را به خود جلب مي‌كردند. به نظر مي‌رسيد از سرعت همه‌چيز در پيرامون او اندكي كاسته شده. چشمان براقش انتظار مي‌كشيد؛ آكنده از محبت و اشتياق بود؛ اما اين‌ها همه فقط يك آن بود، نه بيشتر، و دوباره درخشندگي از همه‌چيز رخت بربست و همه‌چيز عادي شد.»