داستان پشت اين اثر:
داستان از اين قرار است، ساعت 5 صبح را نشان مي‌داد. پابلو پارس 12 ساعت بدون وقفه بازي كرده بود. دو قطره عرق روي پيشاني‌اش مي‌لغزيد. او نمي‌توانست چيزي كه مي‌ديد را باور كند: سه کارت آخري که رد و بدل کرده بود، يک استريت فلاش باشکوه را تشکيل مي‌داد. تمام تلاشش را کرد که احساساتش را نشان ندهد. او احساس مي‌کرد که حجم رگ شقيقه‌اش سه برابر شده است. قلبش مثل طبل در سينه‌اش مي‌کوبيد. بازويش شروع به لرزيدن کرد، ديدش تار شد... و با افتادن زير ميز بيهوش شد. سه ساعت بعد، وقتي در اورژانس از خواب بيدار شد، مشتش آن استريت فلاش باشکوه را چنان محکم گره کرده بود که تا چند ساعت هيچ‌کس نتوانست کارت‌ها را از دستش بگيرد.