Aciyi gِrdüm. Gِzlerinin ortasinda bir çiçek gibi büyüyen irisin ِnce agir agir büzülmesini, ardindan çiglik gibi ansizin patlamasini gِrdüm. Titreyen dudaklar, bal mumuna dِnüsen yüzleri, çِken yanaklari, irilesen elmacik kemiklerini, birer magara gibi derinlesen gِz çukurlarini, kurumus agizlarin içinde peltelesen dilleri gِrdüm. Anladim ki benligimizin farkina vardigimiz an, acinin pençesinde kivrandigimiz andir. اiglik degil, ürperis degil, evet, nereden geldigini bilmedigim o vahsi iniltiyi kalbimin derinliklerinde duydum. Soluksuz kaldim, bogazim kupkuru, alnim atesler içinde, tuhaf bir hülyaya kapilmisim gibi sürüklendim o dipsiz boslukta. Hayatin en karanlik sirriyla yüzlestim. Karanligin her asamasindan geçtim, akan kanin sesini duydum, ِlümün serinligini damarlarimda hissettim.