محمد مختاري در 70 سال عاشقانه به گزينشي «مثلثي» روي آورده است كه اضلاع آن اين‌هاست: حد عام قابل قبول، قدرت نمايندگي شعر از سوي شاعر، نظر شخصي گردآورنده. روح كلي اين گزينش، مفهوم اساسي كار او در كتاب انسان در شعر معاصر است: «درك حضور ديگري». عاشقانه‌هاي همه‌ي گرايش‌هاي شعر معاصر در اين كتاب منعكس شده است و به همين اعتبار، اين كتاب مخاطب را با سيمايي كمابيش جامع از شعر عاشقانه معاصر آشنا مي‌كند. مختاري در مقاله مفصل «ذهنيت غنايي معاصر» كه در آغاز كتاب آمده، كوشيده است روش كار و گزينش خود را تشريح كند و مفهوم عشق را در دو ساحت «ادبيات كلاسيك» و «شعر معاصر» بكاود و تفاوت بنيادين اين هر دو فصل شعر فارسي را در نگاه به عشق و انسان بيان كند. به جرات مي‌توان گفت كه اين آنتولوژي تا امروز جامع‌ترين آنتولوژي شعر عاشقانه‌ي فارسي است.