«سه نفر مي‌روند ديدن شاه»، در قالبي سوررئال و ابسورد به درون‌شناختي رابطه فرد و اجتماع مي‌پردازد. ملتي به اميد پا گرفتن شهري آرماني از حلبي به رهبري مايكل هاكينز با كار شاق و توان‌فرسا از يك ژرف‌دره خاك‌برداري مي‌كنند و همه بر اين باورند كه كار فضيلت است و سعادت و تنعم‌شان در گرو كار نظام‌مند است. مايكل هاكينز نمادي از رهبران برده‌پروري است كه با وعده‌هاي دروغ سر كار مي‌آيند و هدف‌شان ساختن آرمان‌شهر موعود و تحقق آرمان‌هاي متعالي نيست بلكه ماندن بر اريكه قدرت است و حفظ نظام حاكم... اين خانه حلبي من هيچ كم و كسري نداشته. تنها از حلب ساخته شده و در تمام مدتي كه امپراتوري‌ها برچيده شدند اين خانه استوار مانده. هم جان‌پناهم است و هم دژم. باشد كه معبدم شود... از متن كتاب