در سال 1383 پس از يك بيماري سخت و مزمن كه منجر به عمل جراحي شد. مي‌خواستم از لحظه لحظه باقي مانده زندگيم استفاده كنم. در روزهاي اول بعد از عمل مثل آدم گرسنه‌اي كه مدت‌هاست غذايي نخورده زمان را قدر مي‌دانستم و هر لحظه آن را مي‌بلعيدم. حال پس از گذشت يك سال به نظر مي‌رسد فراموش كرده‌ام چه شوقي براي زنده ماندن و زندگي كردن داشته‌ام. در اين فكر بودم كه چگونه اين شور و شوق رفته را دوباره زنده كنم...