كتاب حاضر تنوع انديشه اسلامي را از راه سه تن، كه هر كدام در عصر خود برجسته‌ترين مظهر يكي از سه جنبه مختلف آن بوده‌اند،‌نشان داده است. ابن سينا به عنوان مظهر فلاسفه علماء، سهروردي به عنوان مظهر اشراقيون و ابن عربي به عنوان مظهر صوفيه. نويسنده در اين كتاب با يادآوري افكار فلاسفه‌اي مانند كندي،فارابي، سرخسي، سجستاني و عامري خواسته است شخصيت ابن سينا را در وضع خاصي كه به فلسفه يونان داده، بيان كند و او را نمودار افكار بزرگان پيش از خود بداند. و در نهايت مهد اصلي فلسفه را گذشته از افراد نادري چون كندي در ايران‌زمين جستجو كرده است. اگر سه حكيم مسلمان را چنان كه هست به صورت كتابي مركب از مقدمه و متن و حواشي در نظر آوريم تصديق خواهيم كرد اين كتاب اسما عهده‌دار بيان حكمت تنها سه تن از بزرگان عالم فكر اسلامي است. در حقيقت كتابي است كه به كل تفكر اسلامي در نظر دارد و در سلسله جبال تفكر اسلامي تنها با ذكر قله‌هاي بلند و نمايان اكتفا نكرده و پيوستگي اين سلسله را از خاور تا باختر و از آغاز تا امروز آشكار ساخته است.