قصه پيران و جوانان از نگاهي ديگر هم قابل نقل است: قصه تهران و قم، پيران حوزه، هم چنان قم نشينند و جوانان حوزه، راهي تهران شدند. آن كه در قم مي‌ماند ميل با حوزه ماندن دارد و آن كه به تهران مي‌آيد تمايل با حكومت رفتن. حكومت و حوزه در جمهوري اسلامي البته از هم جدا نيستند كه هم حكومت حوزوي است و حوزه، حكومتي. اما رابطه حوزه و حكومت رابطه دانش و قدرت است. حوزه علميه قم هم چنان مهم‌ترين نهاد آموزشي روحانيت ايران براي حكومت مستقر در تهران، دانش توليد مي‌كند، كتاب مي‌نويسد و طلبه مي‌سازد. جمهوري اسلامي هر‌گز سر آن نداشت كه به نظامي پاپيستي تبديل شود كه اسقف و صدراعظم، پاپ و نخست‌وزير، هر دو در يك شهر زندگي كنند. از اين رو مجلس از خبرگان روحانيت و شورايي از نگهبانان سنت و پيشوايي از برگزيدگان روحانيت قرار داد تا نه در قم كه در تهران حامي حوزه باشد. مجلس خبرگان نماد و نماينده اين رابطه دانش و قدرت در جمهوري اسلامي است. دانشي كه دولت مي‌آفريند: توانا بود هر كه دانا بود.